Je voelt je moe, uitgeblust, hebt weinig energie en weet niet goed meer wat je aan het doen bent… Automatische piloot staat aan. Fysieke kwaaltjes zijn dagelijkse kost. En de trein dendert maar verder…
Als je het zo stelt, is het wel duidelijk dat er iets moet gebeuren. En het liefst niet iets dat heel ernstig is zoals zwaar ziek zijn, een groot verlies of een ernstig ongeval… Neen, dat zou nogal hard en meedogenloos zijn.
Of het nu over stress, burn-out of de winter blues gaat, wanneer zet je jezelf aan het denken? Wanneer dwing je jezelf stil te staan bij hoe je je voelt en na te gaan waar je jezelf onderweg verloren bent?
Reflectief in het leven staan.
Het klinkt logisch en iedereen doet het, toch? Want we zijn intelligente wezens en zien heel goed bij een ander wanneer het niet goed gaat. En dus ook bij onszelf. Hoewel… Zijn we dan wel eerlijk met onszelf? Want we willen zo graag zo veel. We willen het perfecte plaatje. Dat plaatje is voor iedereen anders, maar we betrappen onszelf er toch op dat we ons meten met de ander.
En net daar loopt het vast. We voelen ons minderwaardig en gaan nog meer ons best doen om het beter, groter, sterker, sneller,… te doen. Yes, we can! Denken we dan in volle overtuiging. Totdat het licht uitgaat…
Als het licht uitgaat dan begint een interessante periode. Deze van zelfreflectie, van aandacht en zorg aan jezelf. De wil is er dan om aan jezelf te werken want je lichaam wil letterlijk niet meer mee. Je moet – en ik gebruik niet graag het werkwoord moeten – aan jezelf werken. De grote hamvraag is:
En nu?
Uiteraard is er geen pasklaar antwoord op deze ‘en wat nu?’, ‘hoe begin ik er aan?’ of bij uitbreiding ‘is dat nu geluk?’ of ‘hoe word ik nu gelukkig?’. Een aantal jaren geleden zijn enkele notities van Einstein geveild voor een miljoenen bedrag. De notities bevatten zijn formule voor geluk:
‘Een kalm en bescheiden leven brengt meer geluk dan het najagen van succes en de voortdurende rusteloosheid die dat met zich meebrengt.’
Einstein (1922)
Eentje om over na te denken…
Eenmaal het licht uitgaat is het zoeken naar een lichtpunt. Je voelt je hulpeloos en weet niet waar je moet beginnen. De molen blijft maar draaien en dat is zowaar nog vermoeiender dan op automatische piloot verder te gaan. Slapen is vaak de eerste stap om toe te geven aan je lichaam dat het niet meer gaat. Hoe vaak heb ik al aan mijn kinderen gezegd: ‘slapen is het beste medicijn.’ En echt, slapen werkt helend. Je lichaam is op, je geest is uitgeput. Mentaal en emotioneel ben je leeg en dat uit zich door fysieke blokkages, onder welke vorm ook. Slaap helpt om te herstellen, dat is zeker.
Anthasta Yoga
Ik geef graag Anthasta Yoga. Ik doe het niet al te vaak, maar merk wel dat de yogi’s enorm genieten van zo een les. Anthasta Yoga is een hatha yogales met een blinddoek aan. Eén van de ‘eight limbs’ van Patanjali is Pratyahara, oftewel ‘sense withdrawel’, vrij vertaald als het afsluiten van de zintuigen. Door het dragen van een blinddoek word je als het ware gedwongen om volledig op jezelf te vertrouwen. Je kan niet rond je kijken, je kan je niet vergelijken, je kan enkel en alleen bezig zijn met jezelf. Yoga is een work in, not a work out. Dat wordt versterkt wanneer je met een blinddoek aan een yogales volgt (uiteraard een aangepaste hatha yogales!).
Vertrouwen op jezelf. Dat vraagt tijd, moed en reflectie als je jezelf zo lang hebt voorbij gelopen. Wie ben ik nu ook alweer? En wat wil ik nu eigenlijk?
‘Like a lotus flower we too have the ability to rise from the mud, bloom out of the darkness and radiate into the world.’
Heel vaak voel je je minderwaardig. Ik heb het al even aangehaald. Maar hoe komt het dat je je minderwaardig voelt? Ik gebruik bewust het werkwoord voelen want dit is iets wat in je hoofd zit. Het is iets dat je jezelf ‘wijsmaakt’. Je kan dat afleren, dat aangeleerd denkmechanisme.
De eerste tip is dat je je bewust moet worden van deze minderwaardigheidsgedachten en –gevoelens. En niet alleen bewustwording, je neemt er ook je verantwoordelijkheid over. Het is niet de schuld van de ander dat je je minderwaardig voelt. Nee, je creëert die gedachten zelf. Eenmaal je weet dat je ze zelf veroorzaakt, kan je ze ook aanpakken en zoeken naar een oplossing. Het is dus heel belangrijk om ze te benoemen en de verantwoordelijkheid op te nemen.
Wanneer je over minderwaardigheid spreekt, zeg je eigenlijk dat je minder waard bent in iets of dan iemand anders.
Te gek voor woorden want zeg nu zelf: ieder van ons is uniek toch? We zeggen het zo vaak tegen onze kinderen maar zelf gaan we dan onze eigenwaarde naar beneden halen… We hebben allemaal iets uniek, wat inhoudt dat we dus iets in ons hebben dat niemand anders heeft. Als je die waarde vindt, kan je daar gevolg aan geven en dat met de wereld delen.
Als derde tip is het belangrijk om te beseffen dat je eigenwaarde vinden en daar uiting aan geven hand in hand gaan met geven. Een voorbeeldje: stel dat je goed kan dansen. Maar je danst niet. Hoe kan iemand jou laten weten dat je goed kan dansen en je daarvoor waarderen? Oja, en hoe kan jij weten dat je goed kan dansen als je niet danst? Geven dus. Leer geven wat in je zit. Zo kom je sneller te weten wat je waarde is, en kan je ook feedback krijgen over hoe waardevol je bent. En zo geef je nog meer, op een manier die je energie geeft en die je eigenwaarde doet groeien.
Weet dat je onmisbaar bent.
Je bent op deze aardkluit gekomen omdat je hier moet zijn. Anders was je hier niet, toch? Dus heb je iets te bieden wat een ander niet kan bieden. Je bent een stukje van de puzzel. Je hebt iets toe te voegen aan deze wereld, leer wat dat is. Waardeer de mensen rond je, toon dat ook. Maar waardeer ook bovenal jezelf. Geef. Zie de waarde van de dingen die je doet voor jezelf en voor anderen. En geef datgene wat jij zo verlangt…
Misschien wel de allerbelangrijkste tip: maak keuzes waar je je goed bij voelt. Maak jezelf niet ondergeschikt. Je mag je nederig opstellen in het leven, maar niet wanneer het tegen je zin is… dan wordt het negatief. Want je zegt dan eigenlijk dat iemand je tot iets verplicht. Je mag gerust opkomen voor jezelf en je eigen keuzes daarin maken. Je kan en mag nee zeggen. De verantwoordelijkheid over de problemen van anderen laat je best los. Het zijn niet de jouwe. Je kan zelf je beslissingen nemen, kiezen wat je wel of niet doet. Op die manier voel je je goed en waardevol.
Het opentrekken van de vragen ‘ wie ben ik?’ en ‘wat wil ik?’ in combinatie met het aanpakken van je minderwaardigheidsgevoel, je waarde omarmen en jezelf terug verzorgen op mentaal niveau zorgt ervoor dat er heel wat emoties loskomen.
Emoties…
Ze zijn onlosmakelijk verbonden met de fysieke en mentale balans. Zonder emoties geen mens. Emoties gaan heel diep en worden ook opgeslagen door het lichaam. Zeker als je ze negeert gedurende lange tijd en ze onverwerkt laat sluimeren op de achtergrond.
Emoties kunnen je overvallen als je in die donkere tunnel zit. De kunst is ze te omarmen. Als je ze laat zijn, dan kan je ze omarmen en dan vervolgens loslaten. Het erkennen van emoties maakt dat ze voorbij kunnen gaan.
Yoga is een prachtige tool waarbij je fysiek, mentaal én emotioneel aan jezelf werkt. Het is een tool die je in staat stelt om jezelf te observeren, te ontdekken, misschien zelfs te herontdekken en zo te groeien en jezelf verder te ontwikkelen. Je bent reeds de beste versie van jezelf, koester deze en blijf bewegen op de golven van het leven.
Ik sluit hier dan ook graag af met een heel bekende mantra:
Ohm Mani Padme Hum
Vrij vertaald als ‘O, parel in de lotusbloem’ (de parel = wijheid) waarbij om troost en raad wordt gevraagd bij de Boeddha van (zelf)compassie, tevens de houder van de lotusbloem.
Ohm = bevrijdt je van trots
Ma = bevrijdt je van jaloezie en genotzucht
Ni = bevrijdt je van passie en verlangens
Pad = bevrijdt je van domheid en vooroordelen
Me = bevrijdt je van armoede en bezitterigheid
Hum = bevrijdt je van agressie en haat
Hierbij een mooie versie om op te leggen thuis en wie weet eens stil mee te neuriën ?
Namasté,
Nele
