Over tot rust komen kan je boeken schrijven. Voor iedereen is dit nu eenmaal anders. Toch wil ik een aantal tips delen. Ik vertrek vanuit mijn eigen ervaringen, zo kan ik vanuit ondervinding met jullie delen wat echt werkt voor mij.
Wie weet inspireert het om zelf aan de slag te gaan en terug tot rust te komen…
Ik tracht me vooral te omringen met mensen die voor mij van betekenis kunnen zijn. Dan merk je pas hoe weinig mensen dat zijn. En dat is niet verkeerd bedoeld. Als je tot rust wil komen is het goed veel tijd te nemen voor jezelf, dat merk je meteen. Eerst heb je wat weerstand omdat je denkt dat je de muren zal oplopen, maar uiteindelijk merk je dat je die ‘alleen’ tijd wel nodig hebt. Zelfs zodanig dat de dagen te kort zijn om al het denkwerk goed te absorberen.
Dus voor mij werkt deze eerste tip heel goed: omring je met mensen die je graag hebt en die een positieve invloed hebben op jou.
Dat vraagt wat moed om af te spreken omdat je denkt dat je je opdringt, maar uiteindelijk zijn zij altijd vrij om neen te zeggen. En wie weet vinden ze het net tof dat je hen in vertrouwen neemt, hun expertise opzoekt of gewoon goesting hebt in een fijne babbel.
Wat me vooral opvalt is dat ik uit elk gesprek wel iets onthou. Soms zou ik een notitieboekje willen meenemen maar dat vind ik er dan weer over… Hetgeen er echt toe doet onthou je wel!
Het afwisselen tussen thuis in je cocon kruipen en buiten komen in de frisse lucht is heel belangrijk. Na een aantal dagen in je trainingsbroek te cocoonen voel je bijna letterlijk aan je lijf dat je nood hebt aan frisse lucht. Goed ingeduffeld naar buiten trekken, een heerlijke wandeling maken en dan onder de douche opwarmen als je thuiskomt. Het verfrist je lichaam én geest!
De tip om veel te wandelen vind ik dus echt wel een hele goeie. Terwijl je wandelt denk je veel na, maar tegelijkertijd worden die gedachten afgeleid door het stappen. Ze verdwijnen niet, maar je leert wel relativeren als je zo ritmisch stapt.
Een hele leuke mindfulness-tip die je kan toepassen tijdens het wandelen om je hoofd leeg te maken is door bvb te tellen. Telkens tot 4. En zo blijf je even verder stappen. Je zal merken dat je er geen gedachten tussen kan nemen want je bent bezig met tellen. Ideaal voor beginners die gek worden van hun eigen gedachten en deze even willen stilleggen.
Als je tot rust wil komen gaat het vooral over loslaten. Je voelt dat je een aantal zaken moet loslaten en dat voelt beangstigend aan. Eenmaal je door hebt dat je angst voelt, je het kan benoemen en de verandering durft aan te gaan, dan voel je beetje bij beetje de knoop in je maag lossen. Wat me enorm frappeert tijdens deze fase is dat je voelt dat je groeit, maar tegelijkertijd weerstand hebt om wat was. Je voelt net beide elementen – hoofdstukken zo je wil – zo hard aan waardoor je overspoelt wordt door emoties.
Laat deze emoties toe. Dat is eveneens een wijze tip die ik kreeg.
Laat de tranen komen. Laat ze toe, laat je lichaam de spanning loslaten. Over tranen ben ik nog niet uitgeschreven. Het lijkt alsof ze nooit opdrogen. En ze komen op de momenten dat je het niet verwacht en al zeker niet wil. Telkens gevoelige snaartjes die geraakt worden. Telkens kleine stapjes in het verwerkingsproces. En ergens diep vanbinnen weet je: het komt goed.
Kleine stapjes, ik heb het zonet aangehaald. Misschien wel de allerbelangrijkste tip: neem kleine stapjes. Te veel willen heeft geen zin, dan word je opnieuw onrustig. Kleine stapjes zetten, geeft rust én overzicht. Het maakt alles hapbaar. Als je ’s morgens opstaat – of de dag ervoor – plan je één ding dat je wil doen die dag. Voorbeeld een stuk van een kast opruimen. Of een hoofdstuk in je boek lezen. Iets waarvan je denkt dat het je deugd zal doen, dat het je vooruit zal helpen en iets dat je helemaal alleen zal doen. Los van de verplichting om de afwas te doen of de kinderen van school te halen.
Ga eens naar de bloemenwinkel en geef jezelf een bloemetje bijvoorbeeld!
Nu heb ik de woorden meditatie en yoga zelfs nog niet uitgesproken… Maar ze zijn er natuurlijk wel, hoewel in mindere mate dan ik dacht. Jezelf op de mat slepen lijkt me nooit een goed idee. Als de tijd rijp is en de nood hoog zal je wel op de mat gaan zitten of liggen.
Zoals met alles gaat het om fysiek, mentaal en emotioneel evenwicht. Als je tot rust moet komen krijg je op deze drie vlakken signalen. Je negeert, gaat verder met wat je bezig bent en geraakt nog meer uit balans. Totdat je mentale weerbaarheid een druppel krijgt die de emmer doet overlopen. Dan komen de fysieke en emotionele signalen duidelijk naar voor.
Een hele goeie vriendin – ze is als een zus voor me ook al zien we elkaar niet zo heel veel – die raadde me aan om de vipassana techniek eens te proberen. Ik ken het uiteraard, maar beoefen het niet echt. Dus vipassana. Niet als in ‘ik ga dat eens perfect doen’ (jawel, eerste gedacht, mea culpa…) maar eerder in de vorm van een minuutje stilzitten en je focussen op je ademhaling. Gelukkig peperde ze me nogmaals in dat ik gewoon kan beginnen met een minuutje…
Natuurlijk dwarrelen er allerlei gedachten door je hoofd wanneer je stilzit en je ogen sluit, maar breng ze terug door je aandacht naar je ademhaling te brengen. Ik had op You Tube een waardevolle tip gezien om je te focussen op de plek tussen je neusgaten en je bovenlip. Daar gaat de lucht naar binnen en terug naar buiten. Je focust op wat je daar voelt. Je oefent dit gedurende enkele dagen, telkens tussendoor.
De kleine meditatieve momenten geven je gedachten rust maar ook je focus wordt aangescherpt. En vooral: je begint kleine, subtiele gewaarwordingen te ontdekken zoals het trillen van de haartjes op je lip, of de lucht die warm of koud is,…
Ik heb een abonnement op Yoga TV en toch slaag ik er niet in om regelmatig een les mee te pikken. Heel gek eigenlijk. Yoga is mijn passie maar in onrustige tijden is het het eerste dat wegvalt. Na enkele dagen voel ik dan toch de goesting komen om op de mat te gaan zitten, maar als ik dan denk om fysieke inspanningen te ‘moeten’ doen dan haak ik af. Aja nee, mijn lat ligt al te hoog nog voor ik begin. Torenhoog. De mat is in die zin de weerspiegeling van je verlangens en dus minstens even confronterend als al de rest.
Klinkt logisch? Zo ervaar je het op dat moment alleszins niet… Ik heb mijn mat uitgehaald om een meditatie van 10 minuten te volgen en dat was het dan. Tot ik op een avond in mijn bed de slaap (alweer) niet kon vatten. Ik kreeg mijn gedachten niet rustig, hoewel ik moe was. Ik focuste op de vipassana techniek en legde me op mijn rug. Als vanzelf begon mijn lichaam zich te ontspannen en had ik de neiging om enkele yogahoudingen te doen. Ik besloot eraan toe te geven, eigenlijk blij dat ik spontaan zin had in yoga. Ik deed de supta pawanmuktasana (wind releasing pose), de supta baddha konasana (butterfly pose) en de eka pada rajakapottanasana (pigeon pose). Wat deed dat deugd! Ik werd er helemaal rustig van, lekker warm ingeduffeld in bed. Het duurde nog even alvorens ik echt kon slapen, maar op mijn Sleep Cycle app zag ik de volgende ochtend dat ik heel diep geslapen had.
Soms zit het in de kleine dingen. In bed yoga doen? Ben je gek, zou ik enkele weken geleden gedacht hebben. Anderen? Ja, maar ik toch niet… Maar yoga ‘doen’ kan overal, het is een state of mind dat je opzoekt. Je bent yoga, je doet geen yoga… Yoga betekent verenigen, het verenigen van je fysieke lichaam met je geest, met je existentiële intelligentie zeg maar… De plaats waar en hoe je dat doet staat daar eigenlijk helemaal los van.
En zo voel je plots dat je gaandeweg een aantal lessen leert, levenslessen… Je omarmt stilletjes aan de veranderingen en stelt je verwachtingen bij. Je geeft je verleden een plaats, laat elke dag komen zoals ze komt en als je plannen maakt voor de toekomst doe je het in kleine stapjes. Zo hou je de verwachtingen voor jezelf hapbaar en niet onmogelijk.
Elke yogales eindig ik met een dankgebaar en nu doe ik dat nog bewuster dan voorheen; met mijn handen in de anjali mudra (namasté handhouding) plaats ik ze op mijn voorhoofd, dan op mijn lippen en dan voor het hart. Bij elke plaats voeg ik daar het volgende aan toe:
Liefdevolle gedachten (voorhoofd)
Liefdevolle woorden (lippen)
En liefdevol … vanuit het hart (hart)
De drie puntjes vul ik op dat moment in: zijn, geven, voelen,…
Misschien is dat nog de meest waardevolle tip die ik de laatste tijd ontdekte: dankbaar zijn, ook voor de groeipijnen die je voelt. Dankbaarheid leert je loslaten en relativeren.
En zo is de cirkel rond. Je komt tot rust en voelt jezelf elke dag een beetje sterker worden.
Tijd heelt…
Tijd is nodig om te kunnen helen…
Neem… tijd.
Namasté,
Nele
